Ես հասկացա` ուժեղությունը և հնազանդությունը մեդալի երկու կողմերն են:

«Պինդ ընկույզ» արտահայտությունը մի կողմից հաստատում է «ինքն իր գլխի տերը» լինելու մասին, մյուս կողմից հետևյալը. «Ես գրկեցի նրան, բայց նա այնքան հեռու էր ինձանից, ինչպես առագաստանավը ծովի հորիզոնում»:

Հենց այս տեսակին եմ ես անվանում մարդիկ. նրանք առևտուր չեն անում, գործարքի մեջ չեն մտնում, չեն հարմարվում, փոխզիջման չեն գնում:

Իրենք իրենց չեն դավաճանում հանուն շահի, ցանկասիրության, հոգնության:

Նրանց սիրտը ամուր է ձիթապտղի կորիզի նման:

Ես կարող եմ նրանց մաքրել ինչպես փոշու, բայց նրանցից գաղտիքի և ոչ մի կաթիլ չեմ կարողանա քամել:

Եվ ես թույլ չեմ տա և ոչ մի բռնակալի կամ ամբոխի բռնանալ նրանց ադամանդե սրտերին, որովհետև հենց այդ մարդիկ են իրականում հնազանդ լինում:

Հենց նրանք են, որ հեզ են, կարգապահ, հարգալից, ունակ են հավատալու և զոհաբերության՝  դառնալով խորքից բխող իմաստության հնազանդ որդիներ և առաքինության պահապաններ …

Աղբյուր՝  АНТУАН ДЕ СЕНТ-ЭКЗЮПЕРИ. «Цитадель»

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև  «Էքզյուպերի» կայքէջին