Պատահում է այնպես, երբ հանդիպում ես յուրայինների. կրծքումդ խլրտացող անորսալի զգացողությամբ, քեզ նայող տաք աչքերի հայացքից, գրված մի քանի տողից, դաշնամուրային ստեղնաշարի ակորդներից դու հասկանում ես՝ ահա ևս մեկը, ում հետ ինչ-որ բանով դու կապված ես…
Կարող է նույնիսկ պատահել այնպես, որ դուք միմյանց հանդիպեք մետրոյի հակառակ կողմերով ընթացող շարժասանդուղքների վրա, կամ խաչմերուկում կանգնած տարբեր ավտոմեքենաների մեջ լինեք, կամ գտնվեք կայարանում՝ տարբեր ուղղություններով ընթացող տարբեր գնացքների մեջ ու որսաք մեկ մեկու հայացք:
Այստեղ կարևոր է մեկ այլ բան…
Կարելի է ափսոսալ կորցրած ինչ-որ բանի համար, այնպիսի մի բանի, որը ակնհայտորեն չհասցրիր ունենալ՝ միմյանց ժպտալուց բացի…
Նման պահերին իմ ներսում մեկ անգամ ևս հաստատվում է իրողությունն առ այն, որ գոյություն ունեցող մի ինչ-որ բարձր բան, ըստ էության, աստվածային է…
Աղբյուրը` Хулио Кортасар
Ռուսերենից փոխադրությունը` Նունե Մովսիսյանի
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 
Уведомление: Թարգմանություններ — Դասավանդողի մեդիադարակ