Սեր մի՛ փնտրիր, եթե չես փորձելու ուրիշներին պարտադրել քեզ սիրել:

Պարզապես եղիր այն, ինչ դու փնտրում ես:  Ինքդ քեզ տուր այն, ինչի կարիքը դու երկար ժամանակ ունեցել ես:

Եղի՛ր բարի, լայն բացիր սիրտդ՝  փոխարենը ստանալու առանց որևէ ակնկալիքի: Դու ցա՞վ ես զգում: Դու սպառվե՞լ ես: Դու հիմարի՞ ես նման: Ամեն դեպքում` բա՛ց եղիր: Բա՛ց եղիր: Քո սիրտը երբեմն պետք է «կոտրվի», այդ ժամ դու կարող ես տալ ավելի շատ սեր՝  այդկերպ վերականգնվելով:

Ճաքերից կարեկցանքն ավելանում է…

Դու դեռ կարող ես ասել «ոչ»: Դու դեռ կարող ես նկարել, վերանկարել և ջնջել սահմանները քո ճանապարհի: Դու դեռ կարող ես հեռանալ կամ մնալ, կամ էլ՝  երբեք չդառնալ, կամ հակառակը՝  մեկընդմիշտ վերադառնալ:

Բայց դու, առաջին հերթին, սիրում ես քեզ: Իսկ այդ սիրո միջոցով սիրում ես ամբողջ աշխարհը: Այլևս չկա նա, ով կգա քեզ փրկելու կամ լրացնելու: Չկա այևս նա, ով քո ցավը կտանի, որովհետև դու սերը չես կարող միայն ինքդ քեզ տալ: Այլևս իմաստ չունի պաշտպանել «կոտրված» սիրտը՝  հույս ունենալով, որ այն կկպնի: Իմաստ չունի մազոխիստի նման պաշտպանել սեփական սահմանները՝  փորձելով սեր գտնել սեփական սրտի սահմաններից դուրս: Ուրիշները միշտ կհիասթափեցնեն քեզ այնքան ժամանակ, քանի դեռ դու սա չես գիտակցել:

Սերը մարդկանց տեսնում է այնպես, ինչպես նրանք կան:

Արևը իր լույսը տալիս է միլիարդավոր տարիներ՝  վայելելով կյանքը և այն տալով բոլոր արարածներին: Սիրո երախտագետ ռազմիկը՝  արևը հարաբերվում է, առաջին հերթին, իր սեփական լույսի հետ:

Աղբյուր՝   Джефф Фостер. Любовь видит других такими, какие они есть

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև՝  «Ջեֆֆ Ֆոստեր»