Ամեն մի օրը քեզ մոտ` տուն հրավիրիր:
Ողջունի՛ր նրան այնպես, ինչպես կողջունեիր հին ընկերոջը, ով եկել է քեզ հետ մի բաժակ թեյ խմելու: Դա երկար չի տևելու, ահա թե ինչու է այն այդքան թանկ, նույնիսկ` սրբազան:
Կարողացի՛ր տեսնել ամեն մի օրվա զարմանալի գույները, ապրի՛ր նրա բուռն զգացմունքներով:
Թող որ նրա ուրախությունը քեզ արցունքներ բերի, թող նրա տխրությունը քեզ ուղղակի սպանի:
Զգա՛ կյանքի թրթիռը ապրածդ բոլոր օրերում և հատկապես այս օրվա մեջ:
Օրվա վերջում, երբ գլուխը կդնես բարձին, ընկղմվի՛ր օրվա անսահմանության և անվերջության մեջ:
Քեզ, որպես պարգև, կտրվի՞ էլի մեկ օր:
Արդյո՞ք այդքան կարևոր է, որ անցնող օրը լիքը լինի:
Այս պահին այնքա՞ն կարևոր են վաղվա քո բոլոր գործերը:
Լիարժեք ապրված օրը ավելի քան բավարար է լինում միշտ:
Քո` կյանքի հանդեպ եղած երախտագիտությունը չերևացող կողպեքի բանալի է…
Աղբյուրը` Джефф Фостер
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի
Կարող եք ծանոթանալ նաև «Ջեֆֆ Ֆոստեր» կայքէջին
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 
Уведомление: Թարգմանություններ — Դասավանդողի մեդիադարակ