Մենք համատեղ ապագա չունենք: Մենք միայն ունենք այն, ինչն այստեղ է և այս պահին: Այդ պահն այն ամենն է, ինչ կա. մենք հանդիպում ենք տիեզերքի, ժամանակի և շնչառության էության մեջ:
Այս ամենի փնտրտուքը աներևեկայելի ցնցող փաստ է, քանզի փնտրողը միաժամանակ ունենում է ժամանակ և նպատակ: Սակայն այդ պահի թանկ լինելը, փառահեղ քնքշության լիարժեք ճանաչողությունն ինձ ազատում է ապագայում այն իրագործելու անհրաժեշտությունից, իսկ քեզ դույզն-ինչ չի պարտադրում երբևէ այն ավարտին հասցնել:
Եվ այդ անժամկետ ժամանակահատվածում էլ մենք հանդիպում ենք: Հանդիպում ենք մերկ, կենդանացած և ազատ:
Սերը ժամանակի անհետացում է, «հարաբերությունների» պատմության քանդում, հեքիաթ` մոռացված ապագայի և չապրված անցյալի մասին: Սերը տարածք է, ուր հնարավոր են իրական հարաբերություններ, ընդ որում՝ միակ տարածքը:
Սերը ներկայություն է: Այնպես որ, բարեկա՛մ, ինձ հետ եղիր այստեղ և հիմա, արի՛ միասին ունենանք այդ թանկարժեք պահը:
Դա այն է, ինչ մենք ունենք: Այդ պահը հենց մենք ենք:
Աղբյուր` Джефф Фостер
Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի
Կարող եք ծանոթանալ նաև՝ «Ջեֆ Ֆոստեր»
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 