Ի՞նչ կլիներ, եթե

Դու մի կողմ վանեիր «անհանգստությունը»`

Ուղղակի ուշադրություն դարձնելով

Քո ներսի կծկումներին:

Ի՞նչ կլիներ, եթե

Քեզնից հեռացնեիր «մենակությունը»`

Ուղղակի հաշվի առնելով

Սրտի շրջանում եղած ծանր զգացումը:

Ի՞նչ կլիներ, եթե

Դու ջնջեիր «հիվանդ», «կոտրված» կամ «վատ» ֆայլերը`

Ուղղակի նկատելով լարվածությունը կոկորդի,

Ճնշումը գլխի,

Ցավը ուսերի:

Ի՞նչ կլիներ, եթե

Դու դադարեիր լուծումներ փնտրել

Եվ հասկանայիր՝ իրականում կա՞ արդյոք խնդիր:

Դո՛ւրս արի հոգնեցնող սյուժեներից, ընկե՛ր իմ,

Դա չէ ճշմարտությունը, և երբեք էլ դա չի եղել,

Ուշադրությունդ սրբորեն կենտրոնացրու այս պահի վրա:

Մոտեցի՛ր ինքդ քեզ,

Տաքացրո՛ւ քո ցավոտ տեղը:

Այս արարքն այնքան էլ սխալ չէ, ինչպես դու ես մտածում:

Հենց այստեղ միշտ, մի՜շտ այնքան կյանք է բաբախում…

Աղբյուր`  Джефф Фостер

Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև  «Ֆոստեր»  կայքէջին