Ես սովորել եմ ապրել իմաստուն,

Նայել երկնքին, աղոթել Աստծուն,

Իրիկունները երկար թափառել`

Խեղդելով տագնապն իմ ոչ կարևոր:

Իսկ, երբ խշշում է հեղեղատը ձորի մեջ,

Ու արոսենու փունջն է վառվում դեղին-կարմիր,

Այդ ժամ գրում եմ ես ուրախ բաներ,

Կյանքի մասին անցողիկ, անցողիկ ու սիրուն:

Ես վերադարձա: Լիզում է ափն իմ

Փափկամազ կատուն ու մլավում հուզիչ,

Ու կայծկլտում են պայծառ լույսերը

Լճափի սղոցարանի աշտարակին:

Միայն լռությունն է երբեմն խախտում

Տանիքի վրայով թռչող ճիչն արագիլի:

Ու, թե հանկարծ դու իմ դուռը թակես

Ինձ կթվա՝  ես քեզ չեմ էլ լսի անգամ…

Աղբյուրը՝  Анна Ахматова, «Я научилась просто, мудро жить…»

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք կարդալ նաև՝ 

Աննա Ախմատովա, «Բարի գիշեր, գիշեր»