«Մենք ենք, մեր սարերը» հուշարձան կոթողը տեղադրվել է 1967 թ․-ի նոյեմբերի 1-ին։ Քանդակագործ՝ Սարգիս Բաղդասարյան, ճարտարապետ՝ Յուրի Հակոբյան։

Այս կոթողը համարվում է Արցախի գլխավոր խորհրդանիշներից մեկը։ Գտնվում է բլրի գագաթին՝ Ստեփանակերտի մուտքի մոտ։ Հայտնի է որպես «Դեդո-բաբո», «Պապիկ-տատիկ», «Մամիկ-պապիկ» անվանումներով։

Կոթողի քանդակագործը՝ ծնունդով արցախցի Սարգիս Բաղդասարյանը երկար տարիներ ապրել և ստեղծագործել է Երևանում: Նրա հայտնի աշխատանքներից է նաև Ավետիք Իսահակյանի արձանը մայրաքաղաքի Աբովյան փողոցում: Յուրի Հակոբյանը եղել է ԼՂԻՄ-ի գլխավոր ճարտարապետը։

Քանդակը պատրաստված է կարմիր տուֆից։ Այն խորհրդանշում է արցախյան հողի և ժողովրդի արմատների միջև գոյություն ունեցող փոխադարձ կապը։ Հուշարձանն իրենից ներկայացնում է ավանդական տարազով տարեց ղարաբաղցի ամուսինների՝ ուս-ուսի, հպարտ կեցվածքով ու սևեռուն հայացքով։

Կոթողի պատվանդան չունենալը խորհրդանշական է։ Արցախցիների միայն գլուխն է այս հողի վրա, նրանց մարմինը, ոտքերը շատ խորը արմատացած են այս լեռների մեջ, և նրանց արմատախիլ անել, պոկել այս հողից ուղղակի հնարավոր չէ։

Սխեմատիկ և երկրաչափական լուծումներով ստեղծված կնոջ և տղամարդու մեծադիր այդ դիմաքանդակները երբեմն համեմատվում են Արարատի մեծ ու փոքր գագաթների հետ:

Կոթողը երկարակյացների պատվին կառուցված աշխարհի առաջին հուշարձանն է։ Այլ կերպ, այս կոթողը անվանում են նաև Երկարակյացների հուշարձան:

Իսկ կոթողի հեղինակը՝ Սարգիս Բաղդասարյանը վկայում է, որ պատկերել է իր տատին ու պապին։ Խնդրեմ՝ ինքներդ համոզվեք․ կոթողի նախատիպն է։