«Սովորեցրո՛ւ ինձ լույսի պես թափանցիկ և տեսանելի լինել բոլոր կողմերից` ոչ միայն իմ, այլև ուրիշների համար:
Սովորեցրո՛ւ ինձ խոսել, երբ հարցնում են` ինչդ է ցավում, և ոչ թե լռել կամ հանգիստ-քնքուշ ինչ-որ բան պատասխանել։
Սովորեցրո՛ւ ինձ աշխարհի առաջ իմ բացությունը և իմ ներսի գաղտնիքները միավորել, ինչպես նաև` համատեղել երկնային լույսն ու երկրային աղը։
Սովորեցրո՛ւ ինքս ինձ չվատնել ժամանակի և բառերի մեջ։
Սովորեցրո՛ւ ինձ ժամանակի միջով անցնել` իմ կյանքի ամենադառը շրջանում անգամ լցված լինելով լույսով և հրաշքներով»։
Աշխարհն այս ամենը լսում էր ժպտալով` գլուխը փոքր-ինչ թեքած: Խորհելու համար կարելի էր և սիգարետ վառել, բայց արդեն երկու հազարամյակ է` ինչ չի ծխում:
Աշխարհը մի քիչ էլ կսպասի, իսկ հետո, իհարկե, քեզ կհամբուրի…
Աղբյուրը` Собиратель звезд
Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 