Ինչպես տարբերել նրբազգաց-զգայուն մարդուն հիստերիկ-սանձարձակից։
Մեկը կա, ով իրեն համարում է արտասովոր և անսովոր զգայուն մարդ: Այնքան զգայուն, որ նրա հետ շփվելն ուղղակի անհնար է. նա միշտ տեսարաններ է սարքում, ուշադրություն է պահանջում, առանձնահատուկ վերաբերմունք՝ իր նկատմամբ, ցուցադրական կերպով վիրավորվում է ինչ-որ մանրուքից և հանգիստ չի տալիս` ներկաների գլխին թափելով իր հույզերը: Ինչպե՞ս վարվել այսպիսի «զգայուն» մարդու հետ:
Կա միայն մեկ նշան, որով դուք կարող եք գերզգայուն մարդուն տարբերել հիստերիկ էգոիստից: Իսկապես զգայուն մարդը հասկանում է, զգում է, որ ուրիշները նույնպես զգացմունքներ ունեն: Եվ, որ նրանք էլ են հոգնում և նյարդայնանում, անձնական ինչ-ինչ խնդիրներ են ունենում, անհանգստանում են և հոգեպես տառապում…
Զգայուն մարդը ջանում է հարգել և պաշտպանել ուրիշի զգացմունքները: Նա գիտի՝ որքան ցավոտ է, երբ բառերով վիրավորում են: Որքան ծանր է, երբ սողոսկում են հոգու մեջ: Որքան անտանելի է, երբ հերթ չտալով՝ բողոքներ են թափում քեզ վրա կամ պարտադրում են անհարկի, անկոչ հաղորդակցություն։ Այդ ամենը նա ամբողջովին զգում է իր մաշկի վրա:
Հենց այդ պատճառով`
Զգայուն մարդը չի ասի. «ես հասկանում եմ, որ դուք շատ հոգնած եք և հենց նոր եք աշխատանքից եկել, բայց ես խնդիր ունեմ զարմիկիս հետ: Ներող կլինեք, բայց ես կպատմեմ ձեզ, թե ինչպես էր իմ եղբայրը մանկության տարիներին ինձ կոպիտ խոսքեր ասում, որոնք ինձ ցավ էին պատճառում»:
Զգայուն մարդը գիշերվա ժամը երկուսին ուրիշին չի զանգի, որպեսզի ասի, որ իր ղեկավարը ստիպել է իրեն կես ժամ ավել աշխատել:
Զգայուն մարդը, բացի իր բժշկից, ոչ մեկին հետևողականորեն տհաճ ֆիզիոլոգիական մանրամասներ չի ներկայացնի:
Իսկապես զգայուն մարդուն բնորոշ է հետևյալ պարզ նշանը. նա խոցելի է, ուստի փորձում է չվնասել ուրիշներին: Նա հասկանում է, թե դա որքան ցավոտ է ու տհաճ:
Եթե կա նրբանկատություն, կա նաև նրբազգացություն: Չկա նրբանկատություն, որքան էլ մարդը խոսի-ասի, նրա զգայուն լինելու աստիճանը ցածր է: Նա ընդամենը սովորական էգոիստ է, նույնիսկ եթե նա արտասվում է ֆիլմերը նայելիս կամ գիշերը չի քնում հարազատի հետ սկանդալից հետո: Եվ քեզ էլ չի թողնում քնել, չնայած դու դրա հետ բացարձակ կապ չունես։
Նրբանկատությունը զգայուն մարդու հիմնական որակն է:
Իսկ կեղծ զգայունությունը նկարագրել է դեռ մեծն Դիկենսը: Մեծարգո տիկնայք կարեկցանքով ու հուզմունքով լաց էին լինում ՝ նայելով մանկատան խեղճ որբերին: Բայց, և նրանք ոչ մի կոպեկ չտվեցին որբերին օգնելու համար…
Աղբյուրը` Анна Кирьянова
Թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 
Իսկական զգայուն մարդը երբեք ցույց չի տալիս ներսի շիլաշփոտը… Ուրախ ժպիտով պատանու բարի հայացքի տակ արցունքներ կհոսեն…
Ցավոք, ժամանակի ընդացքում ցավը վերածվում է ավերածության եւ ժպտերեսը դառնում է սատանա
НравитсяНравится