Ամանորից մինչև Սուրբ Ծնունդ՝ տիեզերքի դռները բաց են, որպեսզի մարդ հնարավորություն ու ժամանակ ունենա մաքրագործվելու ու նորովի` նոր գաղափարներով ու հոգևոր նոր ծնունդով դիմավորի Սուրբ Ծնունդը:
Երբ փոքր էի՝ Ամանորին հայրիկիցս անսպասելի նվեր ուզեցի. քայլող, երգող, պարող, հետն էլ` ճիշտ իմ հասակի տիկնիկ: Քանի որ հայրս օդաչու էր ու, ըստ իմ պատկերացումների, աշխատանքի էր գնում-գալիս երկնքով, ու երկնքի խանութից ինձ համար բերում էր երկնային ուտելիք ու նույնքան երկնային շորեր, պետք է որ իմ ուզած ամեն ինչ կարողանար բերեր: Այդպես էլ եղավ։ Ամանորի առավոտյան անկողնուս մոտ գտա իմ ուզածը: Սակայն տիկնիկի հետ խաղացի քիչ, շա˜տ քիչ․ արագ ձանձրացա։ Դա եղավ իմ առաջին ու վերջին տիկնիկը․․․
Հիասթափությունս մեղմելու համար` առաջվա նման անցա իմ խաղերին. քաշվում էի տան անկյուններից մեկը ու սկսում զրուցել մահճակալի տակ հայտված ա˜յ էն հողաթափի հետ, որը խռովել ու նոթերը կիտել էր։ Խոսում էի երկնքի պատուհանից ինձ, հա´, հենց ինձ նայող ա˜յ էն աստղի հետ, որը ժպտալով պահմտոցի էր խաղում հետս։ Խաղում էի վառարանի վրա դրված թեյնիկից բարձրացող ա˜յ էն նկարիչ- գոլորշու հետ, որը արագ-արագ նկարում էր ու նույնքան արագ էլ ջնջում նկարածը, բայց մեկ է` ես հո տեսնում էի այդ պատկերները․․․
Ու, եթե այդ խաղը խաղալու համար տան անկյունն էլ բավարար էր, ապա իմ սիրած մյուս խաղի համար անպայման բաց տարածություն էր հարկավոր: Հեռանում էի բոլորի աչքից հեռու ու սկսում հիմնականում լուռ, երբեմն էլ բարձրաձայն զրուցել իմ ներսում ապրող էակների հետ: Ես ունեի մի «տեսություն», ըստ որի, երբ մարդիկ մեծանու˜մ-մեծանու˜մ-մեծանու´մ են, մեռնում, իսկ մեռնելուց հետո փոքրանու˜մ-փոքրանու˜մ-փոքրանու´մ են ու դառնալով անտեսանելի` մտնում են իրենց շրջապատող մարդկանց մեջ՝ շարունակելով ապրել նրանց ներսում…
Դարձ ի շրջանս յուր. ըստ էության, շատ բան չի փոխվել․ առաջվա նման անխոս զրուցում եմ իմոնց հետ, միայն տիկնիկ տեսնելիս` մեղքի զգացում եմ ունենում․․․
Ամանորից Սուրբ Ծնունդ տիեզերքի դռները բաց են, որպեսզի մարդ հնարավորություն ու ժամանակ ունենա մաքրագործվելու ու նորովի` նոր գաղափարներով ու հոգևոր նոր ծնունդով դիմավորի Սուրբ Ծնունդը:
Ամենասուրբ Ծնունդ, թույլ տուր այսօր դույզն-ինչ մոտենալ Քո մաքրամաքուր Խորհրդին…
Տեր, տուր ինձ այն, ինչի կարիքը ես իսկապես ունեմ, ոչ թե այն, ինչ ես եմ ուզում ունենալ․․․
Լուսանկարը՝ անձնական արխիվից
Նունե Մովսիսյան
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 