Ինչ ճիշտն է ճիշտ` սիրում եմ ինքս ինձ սիրուն նվերներ անել: Անմոռանալի ու հուզիչ մարտի 8-9-10 ունեցա: Լոռեցին կասեր` պիճի (փոքր) ընկերուհուս` աղջկաս հետ վեր կացա, գնացի, հասա Սպիտակ, որպեսզի գրկեմ հարազատներիս: Գրկեցի, սիրեցի մեկիկ-մեկիկ, վայելեցի ինտերնետի չգոյությունը, հիացա Բազումի ձյունոտ լեռներով ու նորելուկ ձնծաղիկներով, մորս ու մանկությանս կարոտն առա…

Արդեն եկել եմ` Երևանում եմ և հասանելի: Բարև: 

Լուսանկարը`  անձնական արխիվից