Архив метки: Հրանտ Մաթևոսյան

— Ժամանակին ասել էիք, թե եղեռնի մասին գրել չեք կարող, քանի որ անկողմնակալ լինել չեք կարող: 

Մարդկային մեծագույն առաքինությունը սեփական չկամությունը կոտրելու կարողությունն է։

Փետրվարի 12-ին ծնվել է հայ արձակագիր Հրանտ Մաթևոսյանը: 

Նոյեմբերի 13-ին ծնվել է արձակագիր Վանո Սիրադեղյանը:

Հաճախ է եղել, որ լսել եմ հայ մարդու բերանից. «Ձեր էդ եղեռնը…», «էդ Հայաստանը…», «Դուք…», և միշտ՝ «Ձեր էդ»։

Ինչ որ դուք լինեք, այն էլ ձեր ժամանակն է լինելու: Ինչ որ դուք ուզեք, այն էլ գալու է:

Խոստովանում եմ` ես այդպես էլ քեզ չընկալեցի (կամ չուզեցա ընկալել) որպես քաղաքական գործիչ: Քոնը գրականությունն է, գրականության մեջ քաղաքականության բաց դասը: Քոնը պատրաստի ուղեցույց է ու բանաձև: Եվ ուրեմն` քոնը այս ամենի արդյունքում ծնված հաշվարկ է` հաջողության հասնելու համարձակ ու … Читать далее →

Հայրենիքի, անշուշտ, մեծն է լավը: Ինչպես եւ վարունգի` կանաչը:

Ճշգրիտ բառերով ճշմարիտ պատմություններ

Անանձրև հուլիս Սուրճի դառնությունը պետք չի, որ շեղի. շաքարավազ բեր, լցրու կես գդալ՝ քաղցրությունը թող չշեղի, և խառնիր զգույշ, հանկարծ գդալը գավաթի պատին աղմուկով չառնի, – եթե աչքերդ սառել են առավոտ կանուխ, ուրեմն հայացքդ անցնելիք ճանապարհ ունի, այս վաղ ժամին … Читать далее →