Դու պիտի հասկանաս՝ ուրախությունը, ինչպես որդին, նպատակ չէ և ոչ էլ անգամ տխրությանը հակակշիռ զգացմունք:

Ուրախությունը հիասթափությունը տեղավորելու պատրաստակամություն է, շնչելն է նրա միջով և քո մեծ սրտում նրան տեղ տալը:

Ուրախությունը շտեմարան է, ուր ոչինչ չի պահվում: Ուրախությունը բնօրինակ մի զգացմունք է, որն ի սկզբանե նշանակում է Տիեզերքի մի մասնիկ լինել՝ կենդանի և անխորտակելի:

Ուրախությունն անփոփոխ, անսասան մի բան է, այն քեզ ավելի մոտ է, քան օդի քո հաջորդ արտաբերումը:

Ուրախությունը չի կարող գողացվել, այն չի կարող ձեռք բերվել:

Ուրախությունն իր սրտում է հավաքում քո բոլոր տխրությունները, հիասթափությունները, վախերը և աշխարհի երազանքները:

Ուրախությունը քեզ հետ է եղել, երբ դու արել ես քո առաջին քայլը, ընկել ես, լաց ես եղել, կրկին կանգնել ես՝ պատրաստ առաջ գնալու:

Ուրախությունը նման է երկնքի:

Ուրախությունը հակադրություն չէ:

Ուրախությունը դու ես՝ քո մենակության մերկությամբ ու գեղեցկությամբ:

Մի՛ փնտրիր ուրախություն:

Պարզապես հիշի՛ր՝

Դու կենդանի ես:

Աղբյուր՝   Джефф Фостер

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև  «Ջեֆֆ Ֆոստեր»  կայքէջին