-Աստվա՛ծ իմ, ո՜նց եմ շոկոլադ ուզում:

Այսպիսի բառերով մեզ դիմավորեց Սանտո-Դոմինգոյի օդանավակայանի սահմանապահ կինը: Տեղական ժամանակով գիշերվա մեկն էր:

-Ի դեպ, ես շոկոլադ ունեմ,-ասում եմ ես:

Մեջքիցս իջեցնում եմ պայուսակը, բացում եմ և հանում շոկոլադե սալիկի կեսը: Տնից դուրս գալուց առաջ, չգիտես ինչու, ուզեցա այն վերցնել սառնարանից, մտածելով, որ կուտեմ ճանապարհին, բայց այդպես էլ չկերա:

-Օ՜,-բղավեց մուտքի կնիքը դնող կինը:- Ի՞նձ: Շոկոլա՜դ: Շնորհակալությո՛ւն, ես արդեն տասը ժամ է` աշխատում եմ, ուժ չունեմ:

Ինչո՞ւ եմ պատմում այս ամենը: Տիեզերքին ուղղված ձեր խոսքը բարձրաձայնեք`առավելագույն կերպով հստակ ձևակերպելով: Իսկ տիեզերքը, անցնելով Երկրի կեսը, ինքը կգտնի ձեզ մի կտոր շոկոլադ առաքելու լավագույն միջոցը:

Աղբյուրը` fit4brain.com

Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի