Մի՛ քննադատիր ինքդ քեզ, այլ քեզ սիրի՛ր երեխայի պես։

Դու անկատար ես, քո մարմինը, քո մարդկային եսը անկատար է։ Դու պետք է կրթես նրան:

Երբ ​​երեխան սխալվում է, սայթաքում է կամ չի կարողանում ինչ-որ բան անել, մենք հազիվ թե սկսենք մեղադրել նրան, դատապարտել և այլն։

Մենք նրան կօգնենք և կսովորեցնենք։ Մենք պետք է սովորեցնենք նաև ինքներս մեզ, մեր հոգուն, դաստիարակենք նրան։ Եթե ​​լուրջ սխալներ ենք թույլ տալիս, ուրեմն ուղղակի անկատար ենք։

Կատարելությունը գալիս է Սիրո միջոցով:

Այնքանով, որքանով մենք գիտակցում ենք մեր անկատարությունը և աշխատում դրա վրա, այդքանով էլ զարգանում ենք:

Հետևաբար, ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ քննադատել ինքդ քեզ:

Առավել ևս չի կարելի քննադատել սեփական ճակատագիրը, որովհետև մեր ճակատագիրը մեր ցանկություններն են, մեր կյանքը, միայն թե շատ ավելի ՄԵԾ մասշտաբով։

Աղբյուր՝  Лазарев Сергей Николаевич

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի