Աստվածայինը զգալու համար պետք է կարողանալ կորցնել մարդկայինը: Եթե ​​մենք պատրաստ չենք ընդունելու մարդկայինի կորուստը՝ աստվածայինը չենք զգա:

Այնպես որ, հիմնական պարամետրերից մեկը, որն այժմ ես դիտարկում եմ` տրավմատիկ իրավիճակն ընդունելու մարդու պատրաստվածությունն է: Մարդը դա ընդունում է կամ չի ընդունում: Դուք կարող եք փորձել տասնյակ պարամետրեր, բայց եթե մարդը տրավմատիկ իրավիճակը չի ընդունում, ապա մնացած ամեն ինչ դադարում է իմաստ ունենալ:

Ո՞րն է տրավմատիկ իրավիճակն ընդունելու պատրաստակամությունը: Դա Աստվածայինի պահպանումն է մարդկայինի կորստի պահին: Սա քայլ է դեպի Աստված, քայլ է դեպի այլ տրամաբանություն, եթե մենք այս քայլին չդիմենք, իզուր են դառնում տարիներ շարունակ աղոթելը, ծոմ պահելը: Ինչ էլ անելու լինենք, միևնույնն է, փոփոխություն տեղի չի ունենա:

Մարդու ներսում փոփոխությունները տեղի են ունենում, երբ անցնում ենք մեր ներսի սահմանները: Մենք իրապես պետք է զգանք աստվածայինը, ինչը նշանակում է, որ մենք պետք է ընդունենք մարդկայինի կորուստը: Ընդունել մարդկայինի կորուստը, նշանակում է ընդունել ցավը՝ պահպանելով սերը:

Հոգին պատրաստ է ընդունել աստվածայինը. նշաններ

Թեթևության, թռիչքի, հոգու պայծառության զգացողությունները նշաններ են, որոնք վկայում են, որ ձեր հոգում առկա է համապատասխան էներգիա: Իսկ սա նշանակում է, որ ձեր հոգին պատրաստ է ընդունել Աստվածայինը: