Նունե Մովսիսյան
Բարև, բարեկամ: Ծանոթանա՞նք, իմ անունը Նունե է: Ուրախ կլինեմ, եթե «Հայկական կակաչ» կայքը Ձեզ որևէ բանով օգտակար լինի: Միայն թե խնդրում եմ՝ նյութերը սոցցանցեր և այլ կայքեր տեղափոխելիս «Հայկական կակաչի» հղումը պահել և մեկնաբանությունները գրել հայատառ: © Շնորհակալություն:
Բլոգի հաշվիչ
Архив метки: Սարոյան
Վիլյամ Սարոյան «Գրողի խոստովանություն»
Գրողի խոստովանություն (հատված)
Վիլյամ Սարոյան, մեդիափաթեթ
«Վիլյամ Սարոյան» մեդիափաթեթ կրտսեր դպրոցականների համար
Վիլյամ Սարոյան, Աղոթք (հատված)
Հարթություն, Աստված և մտքի լռություն, խճճված միջանցքներ և սյուներ: Վայրեր, ուր մենք գնում ենք, դեմքեր, որ տեսնում ենք, և երգող երեխաներ..
Վիլյամ Սարոյան, «Բան ունեմ ասելու»
Ռադիոպիես Սուրբ Ծննդյան երեկոն ռադիոյով հաղորդվում է Ափից Ափ: Նվագախումբը նվագում է «Ղողանջե´ք զանգեր», երեխաները երգում են ամբողջ ձայնով: Երգն ավարտվում է, երեխաները ծափահարում են ու աղաղակում:
Արամ Սարոյանի հուշերը Վիլյամ Սարոյանի մասին
Ապրիլի 16, 1981, հինգշաբթ Մանկան ներսում գտնվող լիճը դառնում է հայելի, և գոյանում է արվեստագետը, որը միջազգային համբավի է հասնում, բայց ներքուստ մնում է կարծր, կոշտ մի ապակի, որը ավելի հաճախ սառցակալած է… Եվ ահա նա սիրահարվում է, և սառույցը … Читать далее
Սարոյանի կտակը
1981 թ. մայիսի 18-ին Փարիզում վախճանված Սարոյանը ընդամենը մի կտակ է ունենում` «Մոխիրս թաղեք Բիթլիսում»: Սակայն կյանքի վերջին պահերին կտակը փոխում է, որի հիման վրա էլ նրա մոխիրը տանում են Հայաստան և թաղում այնտեղ:
Վիլյամ Սարոյան, «Ծիծաղ»
— Դուք ուզում եք, որ ես ծիծաղե՞մ: Նա իրեն միայնակ և անզոր էր զգում դատարկ դասարանում, բոլոր տղաները տուն էին գնում՝ Դեն Սիդը, Ջեյմս Միսիպպոն, Դիկ Կորկորանը, նրանք բոլորը քայլում էին Հարավային Խաղաղականի երկաթգծի երկայնքով՝ ծիծաղելով, խաղալով, իսկ Միսս Ուիսիգի … Читать далее
Վիլյամ Սարոյան, «Նարինջները»
Նրան ասված էր. -Երկու ամենախոշոր նարինջները ձեռքդ բռնած կանգնիր փողոցի անկյունում և երբ մոտովդ ավտոմեքենա անցնի, ժպտա ու մեկնի նարինջները: Մեկ հատը` հինգ սենթ, եթե մեկը վերցնեն, երեք հատը տասը սենթ, դյուժինը` երեսունհինգ սենթ: Ժպտա բերանովդ մեկ,- ասաց հորեղբայր Ջեկը,- … Читать далее
