Աստված ծիծաղում է երկու դեպքում: Նա ծիծաղում է, երբ բժիշկն ասում է մորը. «Մի՛ անհանգստացեք, ես կբուժեմ ձեր տղային»:

Աստված ինքն իրեն ասում է. «Ես պատրաստվում եմ երեխային տանել ինձ մոտ, իսկ նա մտածում է, որ կարող է փրկել տղային»:

Նա նաև ծիծաղում է, երբ տեսնում է, որ երկու եղբայրներ իրենց ունեցած մի կտոր հողը կիսում են երկու մասի՝  ասելով. «Հողի այս կտորը պատկանում է ինձ, մյուս մասն էլ քոնն է»:

Նա ասում է ինքն իրեն. «Տիեզերքը պատկանում է ինձ, իսկ սրանք իրենց իրավունքներն են հաստատում դրա մի մասի վրա»:

Երբ մարդուն տեղեկացրին, որ նրա տունը գետը տարել է, ծիծաղեց ու պատասխանեց. «Չի կարող պատահել: Տան բանալիներն իմ գրպանում են»:

Էնթոնի դե Մելլո, «Երբ է Աստված ծիծաղում» 

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի