Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ:
Ասե՞մ, որ տխրությունից և թախիծից ոչ միայն չեմ փախչում, այլև ընդունում եմ սիրով: Երբ տեսնում եմ, որ երկուսով մոտենում են ինձ, լա՜յն բացում եմ դռներն ու պատուհանները, հրավիրում եմ ներս, սուրճ հյուրասիրում ու հետները զրույցի բռնվում՝ ինչ է թե երկար մնան մոտս…
Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ: Ասե՞մ, որ հոգեկան ճգնաժամերից ոչ միայն չեմ խուսափում, այլ մի բան էլ ոտքիցս քար եմ կապում, որ մինչև վերջ իջնեմ ինձ պարուրած ճահիճի հատակը…
Հավատացնում եմ` հատակից վերև նայելը նույնքան հետաքրքիր է, քան ասենք`լեռան գագաթից ներքև նայելը…
Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ: Ասե՞մ, որ հաճախ մարդկային անտարբերությունն ու սառնությունը շատ ավելի ընդունելի է, քան ասենք` շատերի կեղծ պահվածքն ու կպչուն քաղցրությունը…
Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ: Ասե՞մ, որ մարդկային պարզությունն ու շիտակությունը շատ ավելի գնահատելի է, քան ասենք` շատերի «ինտելեկտն» ու խուճուճ-մուճուճ մտածողությունը…
Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ: Ասե՞մ, որ մատնեհար ժպիտով եմ ընդունում սուտը, մանավանդ, երբ գիտեմ ճշմարտությունը…
Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ: Ասե՞մ, որ տոնն ու ուրախությունը ոչ միայն ինձ թեթևություն ու անհոգություն չեն բերում, այլև ստիպում են տխրել, երբեմն էլ` թաքուն արտասվել…
Բան չունեմ ասելու: Ի՞նչ ասեմ: Չէ՛, երևի վերջում, այնուամենայնիվ, մի բան ասեմ. նեղություն մի՛ քաշեք, զուր տեղը ձեզ մի՛ պաճուճեք տարատեսակ բառերով, մե՛կ է, ես ձեզ ընկալում եմ հոսուն լռության խոսուն ալիքներով․․․
Լա՛վ եղեք, մարդի՛կ:
Նունե Մովսիսյան
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 
Уведомление: «Հայկական կակաչը» ամփոփում է տարին | Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum)