Երբ կորչում է Աստծո հանդեպ սիրո զգացումը, մարդը ներսից գոյատևելու համար արտաքին աշխարհում սկսում է փնտրել ցանկացած դրական հույզ, որը կօգնի իրեն խեղդել կորստյան ցավը: Սպորտով զբաղվելը, աշխատանքի փոփոխությունը, նոր հետաքրքրությունները, ճամփորդությունը. այս ամենը որոշ չափով լուծում է խնդիրը, եթե, իհարկե, ցավը նստած է խորքայնության մակերեսի վրա:

Իսկ, եթե այն հասել է ավելի նուրբ շերտերի` ցավը կարող են խեղդել ալկոհոլը կամ թմրանյութերը:

Բայց, եթե ցավը  շատ ավելի խորքային է, ապա ո՛չ ալկոհոլը, ո՛չ էլ թմրանյութերը այս պարագայում չեն կարող օգնել: Այս դեպքում միայն երկու ճանապարհ կա. կա՛մ Աստծո սիրո միջոցով հեռացնել կախվածությունը ցանկություններից և կյանքի «հաճույքներից», կա՛մ ցավից խուսափել դեգրադացիայի միջոցով` ինքնաոչնչացմամբ: Հենց այս ժամանակ էլ ի հայտ են գալիս համասեռամոլությունը, շիզոֆրենիան, մոլագարությունը և այլն:

Աղբյուր`  Лазарев С. Н. Диагностика кармы, книга 8

Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև` Սերգեյ Լազարև «Ծնողների դաստիարակություն»

Սերգեյ Լազարև «Եթե ուզում եք առողջ լինել»