Архив метки: Կոելո

-Նայիր ճանապարհով անցնող այս խնարհ, սուրբ մարդուն, -ասաց սատանան ընկերոջը,- մտածում եմ. «Գնամ ու նվաճեմ նրա հոգին»:

Ուսուցիչն ուներ հարյուրավոր աշակերտներ: Բոլորն էլ աղոթում էին ճիշտ ժամանակին, բացի մեկից, ով հարբեցող էր:

Հիվանդը բժշկին ասաց. -Բժիշկ, ինձ ղեկավարում է վախը, այն խլել է իմ ուրախությունը:

-Արի’ բարձրանանք լեռը, ուր Աստված է ապրում, -առաջարկեց ասպետն իր ընկերոջը,- ես քեզ ուզում եմ ապացուցել, որ նա  գիտե միայն մեր առջև խնդիրներ դնել, բայց ոչինչ չի անում մեր բեռը թեթևացնելու համար

Հին պերուական լեգենդը պատմում է մի քաղաքի մասին, ուր ապրում էին երջանիկ մարդիկ: Այս քաղաքի բնակիչները լավ էին վերաբերում միմյանց, անում էին այն ամենը, ինչն իրենց  բավականություն էր պատճառում և հաճելի էր: Բոլորը երջանիկ էին, բացի քաղաքապետից, ով տխուր էր, … Читать далее →

Մի չար մարդ է մեռնում: Նա դժոխքի դարպասների մոտ հանդիպում է հրեշտակին: Հրեշտակն ասում է. -Բավական է` հիշես կյանքում կատարած գոնե մեկ լավ արարք. այն քեզ կօգնի: Լա’վ մտածիր:

Իսպանացի մի թագավոր շատ էր հպարտանում իր ծագումով:

-Երբ դու անցնելու լինես քո ճանապարհը`  կհանդիպես դռան, որի վրա գրություն կլինի,- ասաց ուսուցիչը,-վերադարձի’ր ինձ մոտ և տեղեկացրու` ինչ է գրված այնտեղ:

Ուսուցիչը հանդիպեց իր սիրելի աշակերտին և հարցրեց, թե ինչպես է ընթանում նրա հոգևոր զարգացումը: Աշակերտը պատասխանեց, որ հիմա կարողանում է իր յուրաքանչյուր  օրվա ամեն պահը նվիրաբերել Աստծուն:

Աֆրիկյան շամանը  աշակերտի հետ գնում էր ջունգլիներով: Թեև շամանը շատ ծեր էր, բայց քայլում էր արագ, այն դեպքում, երբ երիտասարդ աշակերտը շատ անգամներ սայթաքում էր և ընկնում: