Архив метки: Տերյան

«Լեզուն մշակույթի ամենանախնական նշանացույցն է, լեզուն ազգի հոգին է. կենդանի է այդ հոգին, կենդանի է և ազգը, կենսունակ է առաջինը, կենսունակ է և երկրորդը. լեզուն է գրականության առաջին պայմանը, ինչպես և ազգային մշակույթի ամենախոշոր և ամենազորեղ գործոնը»: Վահան Տերյան

Երբ ինձ հարցնում են՝ հայ դասականներից ումն ես ամենաշատը սիրում, միշտ նույն պատասխանն եմ տալիս՝ բոլորին: (Մոտավորապես նույնն է, թե զավակին հարցնեն՝ ծնողներիցդ ո՞ր մեկին ես ամենաշատը սիրում):

Անուշ անուրջով պաճուճիր հոգիս, Նստիր մահճիս մոտ ու տխուր երգիր, Մոր պես քնքշաբար մոտեցիր դեմքիս, Խաղաղ փայփայիր սիրտս տարագիր։ Լայն դաշտերի մեջ դանդաղ մշուշում, Լքված լռության ծածկոցն է իջել. Իմ սիրտը հավետ կարոտն է մաշում, Իմ տխուր հոգում երգերն են ննջել։ Երգի՛ր ինձ … Читать далее →

…Տխուր է: Արդյոք երազա՞նքն է անիրականալիի մասին, թե՞ կարոտը անդառնալի-հեռավորի մասին, չգիտեմ:

Օրենբուրգի Գորկու անվան  24 միջնակարգ դպրոցում այժմ էլ գործում են «Վահան Տերյանի անվան փառքի սրահ թանգարանը» եւ «Տերյանի պատանի բարեկամների ակումբը», որոնք ամեն տարի հունվարի 6-ից մինչեւ փետերվարի 9-ը (մահվան օրից մինչեւ ծննդյան օրը) տերյանական միջոցառումների միամսյակ են հայտարարում մարզի … Читать далее →

Առաջադրանք 1. Ուշադիր նայեք «Վերջին ուղևորություն» փաստավավերագրական ֆիլմը: 2. Գրավոր (7-10 նախադասությամբ) և բանավոր ներկայացրեք ֆիլմի բովանդակությունը: 3. Առանձնացրեք ֆիլմի՝  ձեզ առավել դուր եկած հատվածը և փորձեք հիմնավորել՝ ինչո՞ւ:

1940 թվականին Հայաստանի գրողների միությունը գրականագետ Սաքո Սուքիասյանին գործուղում է Օրենբուրգ: Նա մեծ դժվարություններով կարողանում է գտնել այն տունը, ուր իր վերջին օրերն է ապրել բանաստեղծը:

Ցոլակ Խանզադյանին 1916, հուլիս II կես -օգոստոս, Պետրոգրադ Սիրելիդ Ցել … Թշվառ ու դժբախտ ժողովուրդ ենք մենք և այդ չգիտենք ու չենք ուզում ընդունել, եթե գիտենք կամ եթե ընդունում ենք, ցավող սրտով չենք ընդունում, այլ տանջանքից փախչելու և մեր ապիկարությունն … Читать далее →

Պատմում է Վահան Տերյանի եղբայրը՝ Ղազար Տեր- Գրիգորյանը