Ամենահեշտը ամենադժվար բանն անելն է` մոռանալ Աստծուն և իրեն տալ ունայն աշխարհին:

Աստծո նկատմամբ սերը արտահայտվում է Նրա նկատմամբ` ամեն ինչում ունեցած վստահության մեջ:

Աստծո նկատմամբ կատարյալ Սերը` Նրա հանդեպ ունեցած երախտագիտությունն է ամեն ինչի համար:

Պայքար սկսելով չարի դեմ` մենք ուժեղացնում ենք նրան: Իսկ Հիսուսի նկատմամբ Սերն ամրապնդելով` չարը ոչնչացնում:

Ջանալով չարին հաղթել` հնարավոր չէ հասնել սրբության: Սրբությունը գալիս է Քրիստոսի նկատմամբ ունեցած Սիրուց:

Ուզում ես սիրե՞լ Քրիստոսին. որոնիր այն, ինչը հաճո  է Նրան,  և դու կսիրես Նրան:

Սիրիր Աստծուն` աշխարհը կանհետանա, սիրիր աշխարհը` Աստված կանհետանա:

Շատերն են սիրում Աստծուն, սակայն քչերն են կարող ապրել առանց նրա:

Սիրտը, եսասեր սիրտը չի կարող Աստծուն սիրել, իսկ Աստծուն սիրող սիրտը չի կարող եսասիրությունը սիրել:

Գթասրտությունը հոգուն բերում է փրկության, իսկ Սերը` պայծառության:

Սերը պահանջում է սրտի բացարձակ, ծայրաստիճան մաքրություն, հակառակ դեպքում  դա ոչ թե սեր է, այլ կապվածություն կամ ցնորամոլություն:

Առանց մաքուր սրտի առկայության հնարավոր չէ պահպանել Աստվածային շնորհն ու մոտենալ Աստծո սիրուն:

Բոլոր մարդիկ միմյանցից տարբերվում են միայն մեղքերով, միավորվում` միայն Սիրով:

Աշխարհը տիրում են սիրով, ոչ թե բռնությամբ:

Աշխարհը Սիրուն պատասխանում է միայն բռնությամբ:

Եթե ցանկանում ես ճանաչել Աստվածային Սերը, գիտցիր և ընդունիր այդ Սիրո ցավի խորությունը:

Նա,  ով սիրում է սիրել  և նա, ով սիրում է, տարբեր մարդիկ են.  նրանց միջև անդունդ կա:

Մարդը զարգանում է արագ, բայց մարդկային սիրտը մեծանում է շատ դանդաղ. Աստված նրան նախապատրաստում է  հավիտենական Սիրո համար:

Եթե դու սովորես սիրել ավելին, քան կարող ես, այդ ժամ կկարողանաս և սիրել Քրիստոսին:

Եթե ուզում ես ապրել երկրի վրա`  անհնար է Երկնքից չկտրվելը,  իսկ եթե ուզում ես ապրել Երկնքում` անհնար է երկրից չկտրվելը:

Монах Симеон Афонский, «Искусство борьбы с помыслами»

Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի