Վարպետը հիասթափված էր:

Երրորդ ամսում աշակերտը խանդավառությամբ գրեց. «Բոլորի և Միակի առեղծվածը իմ մտքերի սևեռուն զարմանքին է արժանացել»:

Վարպետը հորանջեց:

Հաջորդ նամակում մտքի թարմություն կար. «Ոչ մեկը չի ծնվում, ոչ մեկը չի մեռնում, քանզի ԷԳՈ գոյություն չունի»:

Վարպետը հուսահատությունից ձեռքերը տարածեց:

Այդ նամակից հետո անցավ մեկ ամիս, հետո՝  երկու, հետո՝  հինգ, հետո՝  մի ամբողջ տարի: Ուսուցիչը որոշեց իր աշակերտին հիշեցնել, որ ժամանակն է տեղեկություն փոխանցել հոգևոր զարգացման մասին:

Աշակերտը պատասխանեց. «Բայց դա ո ՞ւմն է պետք»:

Գրառումը կարդալուց հետո վարպետի դեմքին հրճվանք երևաց.

-Տե՜ր Աստված, փա՛ռքդ շատ, -ասաց նա,- վերջապես տեղ  հասավ…:

Նույնիսկ դեպ ազատություն ձգտումն է սահմանափակում:Դու իրապես ազատ ես այն ժամանակ,երբ այլևս նշանակություն չունի՝   դու ազատ ես, թե ոչ: Ազատ կարող է լինել միայն նա, ով  ինքնաբավ է:

Էնթոնի դե Մելլո, «Երբ Աստված ծիծաղում է»

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև՝  Էնթոնի դե Մելլո, պատմվածքներ