Մի անգամ մուրացիկ մեկը տեսավ բանկիրի, ով դուրս էր գալիս գրասենյակից:

-Պարո՛ն, ես մի բաժակ կոֆե եմ ուզում,-խնդրեց նա:

Բանկիրը նայեց մուրացկանին ու խղճաց նրան. վերջինս դժբախտ ու կեղտոտ տեսք ուներ:

Բանկիրը պատասխանեց.

-Ահա՛, վերցրո՛ւ մեկ դոլլար: Սրանով դու կարող ես գնել տասը գավաթ սուրճ:

Հաջորդ օրը մուրացկանը բանկիրին սպասում էր  գրասենյակի դռների մոտ: Տեսնելով բանկիրին՝ մուրացկանը մոտեցավ նրան ու ոտքով հարվածեց.

-Հե՜յ,-զարմացավ բանկիրը,-ի՞նչ է, գժվեցի՞ր:

-Սա քեզ՝ քո ախմախ կոֆեի համար: Դրա պատճառով ես ամբողջ գիշեր աչք չեմ փակել:

Ես ընդունում եմ, որ լավություն եմ արել քեզ: Կարո՞ղ ես ինձ ներել դրա համար: 

Էնթոնի դե Մելլո, «Երբ Աստված ծիծաղում է» 

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի