Մարդկանց միջև առկա հոգևոր կապը մտահայեցողական (трансцедентальной) հաղորդակցության մակարդակում միստիկական չէ:

Նման կապը խոսում է այն մասին, որ քո սրտում կա նա, իսկ նրա սրտում կաս դու, և ձեր սրտերի միջև անտեսանելի լարեր են ձգվում: Ընդ որում, երբեք ոչինչ չի կարող այդ անտեսանելի կապը խաթարել, որովհետև դուք միասին են անցել փոխադարձ բացահայտման այդ ճանապարհը: Ճանապարհ, որը մեզնից յուրաքանչյուրն անցնում է իր ներքին դևերի և հրեշտակների ուղեկցությամբ:

Անկախ այն բանից, թե որքան ժամանակ է անցել ձեր նախորդ և ներկա հանդիպումների միջև, դուք հանդիպում եք այնպես, կարծես բաժանվել եք մեկ րոպե առաջ: Ինչ իրադարձություններ էլ, որ կատարված լինեն մեզնից յուրաքանչյուրի հետ, ինչ սխալներ էլ, որ արած լինենք, չի փոխվելու մեկընդմիշտ հաստատված՝  խորքից եկող ընդունումն ու հարգալից վերաբերմունքը միմյանց հանդեպ:

Նման կապի դեպքում յուրաքանչյուրն ազատ է ինքը լինելու, ոչ թե այն, ինչը իրենից սպասում են:

Նման արժեքավոր կապն այնքան խորն է ու ակնառու, որ երկուսից և ոչ մեկի մոտ (երեքը, տասը) դույզն-ինչ գայթակղություն չի առաջանում հարմարվելու կամ հրամայելու՝ ինչպես պիտի մյուսը իրեն պահի և, կամ ինչ պիտի անի, որպեսզի կարողանա տպավորություն գործել:

Իրական հարգանքը արտահայտվում է ուրիշի կյանքի և ներաշխարհի հանդեպ ունեցած հոգատարությամբ և նրբանկատությամբ:

Այսպիսի կապը ձևավորվում է միայն այն բանից հետո, երբ մարդը ինտեգրվում է սեփական հոգուն, հավաքում անցյալում կոտրված հոգու մասնիկները՝  հընթացս մաքրելով այն ամենից, ինչից որ թունավորվել էր սիրտը:

Աղբյուրը՝    Нина Рубштейн

Ռուսերենից փոխադրությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև՝  Նինա Ռուբշտեյն «Ինքնակերտում»