Հենց որ դու դադարում ես քո մտքերը բացահայտել, ինքնազգացողությանդ համար միևնույնն է դառնում` դու ճիշտ ես, թե՞ ոչ:
Այդ ժամանակ ճիշտ լինելու խորքային անգիտակցական անհարժեշտությունից (այն բռնության ձևերից մեկն է), առաջացած լարումն ու պարտադրանքը դադարում է գոյություն ունենալ:
Դու կարող ես հստակ և հաստատուն փաստել այն մասին, թե ինչ ես զգում և ինչ ես մտածում, բայց այդ ամենը պետք է զերծ լինի ագրեսիայից կամ պաշտպանվելու անհրաժեշտությունից: Քո ինքնազգացողությունը պետք է բխի ներսից եկող շատ ավելի խորքային տեղերից, քան ասենք` միտքն է:
Եթե քո ներսում ծնվում է պաշտպանվելու ցանկություն, հարց տուր ինքդ քեզ` ի՞նչն եմ պաշտպանում: Երևակայական անձը` այն կերպարը, որը ծնվել է քո մտքում, հորինված է` ստահոդ:
Դառնալով գիտակցությանդ կողմից ստեղծված այդ կարծրատիպի առաջացման ականատեսն ու վկան` դու դադարում ես նույնացվել այդ կերպարի հետ: Քո գիտակցության լույսի ներքո անգիտակցականի կողմից ստեղծված մոդելը արագ տարրալուծվում է: Դա վերջ է դնում բոլոր վեճերին և ուժային խաղերին, որոնք այնքան կործանարար ազդեցություն են ունենում փոխհարաբերությունների վրա:
Ուրիշների վրա ճնշում գործադրելը ուժի տակ քողարկված թուլության նշան է:
Իրական ուժը գտնվում է քո ներսում, և այն այժմ հասանելի է քեզ:
Աղբյուր` Экхарт Толле — «Сила момента Сейчас»
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի
Կարող եք ծանոթանալ նաև`
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 
Уведомление: Էքխարտ Տոլլե «Ով որ ունի, նրան պիտի տրվի» | Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum)
Уведомление: Սրտի գաղտնիքները | Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum)