Մտածեք նրանց մասին, ովքեր ամենաշատն են մեզ վրա ազդեցություն թողնում:

Հետադարձ հայացք ձգելով նման մարդկանց կյանքին, ես միշտ զարմանքով բացահայտել եմ, որ նրանք ոչ միայն չեն փորձել ազդել ինձ վրա, այլև կարիք էլ չեն ունեցել իմ արձագանքին: Դրա փոխարեն նրանք ճառագել են այնպիսի՜ ներքին ազատություն…

Ուսումնասիրելով  այդ մարդկանց, ես հասկացա, որ նրանք շատ ավելի մոտ են ինչ-որ բանի, քան իրենք իրենց:

Նրանք, որպես կանոն, գերազանցում են իրենք իրենց, որից էլ  աճում է ազատությունը:

Նրանց այդ հավասարակշռությունը, այդ ներքին ազատությունը, այդ  հոգևոր անկախությունն աներևակայելի վարակիչ է:

Իսկական ծառայությունը սկսվում է այն ժամանակ, երբ մենք ուրիշներին թույլ ենք տալիս դիպչել ինքներս մեզ գերազանցող կենտրոնին՝  անտեսանելի իրողությանը, Հորը:

Հենց Նա է կյանքի և բուժման աղբյուրը:

Եթե դու ունենում ես անսահման մենակության և հոգեկան տրտմության զգացողություն, ուրեմն պետք է չափազանց զգոն լինել: Հարցրու ինքդ քեզ՝ արդյո՞ք քո տեղը համապատասխանում է Աստծո կամքին: Քանզի այնտեղ, որտեղ Աստված քեզ ուզում է տեսնել, դու վստահության հնարավորություն ես ստանում և,  եթե անգամ դու գնում ես ցավի միջով,  քո սրտում խաղաղությունն է թևածում:

Հոգևոր կարգապահության մեջ ապրել նշանակում է լինել այնտեղ, որտեղ Աստված քեզ հետ է: Եվ որքան խորը դառնա քո հոգևոր կյանքը, այնքան քեզ ավելի հասկանալի կդառնա տարբերությունը՝  երբ ես դու ապրում Աստծո հետ և,  երբ՝ առանց Նրա:

Սա նշանակում է հեռանալ այնտեղից, որտեղ Աստված այլևս քո կողքին չէ:

Աղբյուրը՝  Генри Нувен «Внутренний голос любви»

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ՝  Հենրի Նուվեն «Նա առաջինը սիրեց մեզ»

«Սիրո ներքին ձայնը» ,  «Պատկերացրու, որ…»