Լավ բժիշկը նախ փորձում է հասկանալ հիվանդության առաջացման պատճառները, նոր հետո սկսել բուժումը:

Միանշանակ ասել, որ ընդհանրապես իմոնք ամռանը չաշխատեցին, սխալ կլինի: Եղան մի քանի սովորողներ, ովքեր իրենց «նեղություն» տվեցին ու գոնե շաբաթը մեկ երևացին mskh-ում: Եղան մի խումբ սովորողներ էլ, ովքեր թեև ամառվա ընթացքում ինձ հետ կապի մեջ էին, բայց էդպես էլ չկարողացան իրենք իրենց համոզել աշխատել: Իսկ մնացածներն ընդհանրապես կորան ու կորան, իզն ու թոզերն էլ չի երևում:

Նրանց, ում թվում է, թե դասավանդողի, տվյալ դեպքում` իմ գործառույթը ընդամենը հղում կայք բերելն է, ասեմ, որ սխալվում է: Համենայն դեպս, ես առ այսօր չեմ հիշում նման և ոչ մի դեպք: Մինչև հղում դառնալը նյութը երկարուձիգ ճանապարհ է անցնում, էլ չեմ ասում, որ հաճախ ճանապարհ անցնելուց հետո էլ հղում չի դառնում:

Նյութի` մինչև կայք բերելը, նախ պիտի կարողանաս համոզել, որ սովորողը սկսի աշխատել: Մեր դասավանդողի դեպքում, սա, թերևս, ամենաբարդն ու ամենաաշխատատարն է, պապս կասեր` զահլահան մի բան:

Այ, էստեղ կանգ ենք առնելու: Էստեղ է թաղված շան գլուխը: Կանգ ենք առնելու, որովհետև դրանից հետո կատարվելիք աշխատանքը, դե, ոնց ասեմ աշխատանք է, էլի, սևագործ մի բան: Չեմ պատկերացնում, որ մեզանում կարող է գտնվել մի դասավանդող, ով չի ուրախանա սովորողի` արդեն կատարած աշխատանքով:

Լա՛վ, ասենք` ես եմ ու մարդու չհամոզող կամ չպարտադրող տեսակ եմ: (Հենց էլ չեմ սիրում համոզել, հա՛, արդարանալ էլ չեմ սիրում): Ուրեմն ինչ, էդ սովորողները չեն աշխատելո՞ւ: Ինձ համար դժվար է ամեն անգամ խնդրել, աղաչել-պաղատել, որ սովորողը իր գործը անի: Դժվար է, որովհետև խորապես համոզված եմ, որ այն, գոնե մեծերի դեպքում, մանկավարժական անարդյունավետ ձև է: Էսօր կանի, վաղը կիսատ-պռատ մի բան դեմ կտա, մյուս օրն էլ կսպասի, որ հերթական անգամ իրեն համոզեն: Ինքն էլ, որպես կանոն, սկզբում չեմուչում կանի` նազուտուզն էլ հետը, վերջում էլ քո խաթեր համար կանի կամ էդպես էլ չի անի:

Ես եղել և մնում եմ ոգեղենության կողմակից ու կոպիտ պարտադրանքը մերժող մարդ, հենց դրա համար էլ գտնում եմ, որ այսօրվա մարդուն (մեր ժամանակների մարդը շատ է տարբերվում սովետի մարդուց) ոչ այնքան համոզելու ու ոգևորելու, որքան մոտիվացնելու խնդիր ունենք: Մեզ անհրաժեշտ է մարդուն աշխատեցնելու լծակների ու մեխանիզմերի նուրբ ու ճկուն և, որ ամենակարևորն է` միասնական համակարգի մշակում ու ներդրում:

Հարգանքով`  Նունե Մովսիսյան