Երբ քեզ գովում են, երկու բան արա: Առաջին`  հիշի՛ր, թե քեզ ինչի համար են գովում և փորձիր դառնալ այդպիսին: Եվ երկրորդ`  երբեք մի՛ փորձիր մարդկանց հակառակը համոզել, որովհետև ինչքան շատ համոզես, այնքան շատ մարդիկ քո մեջ հպատակի կտեսնեն: Մի բան, որ քո ներսում բնավ չկա…

Աղբյուր`   Антоний Сурожский «Человек перед Богом»

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի

Կարող եք ծանոթանալ նաև՝  Սուրոժսկի «Բառը ոչինչ չի կարող փոխանցել»

Սուրոժսկի «Կյանքի և աղոթքի միության մասին»,  Սուրոժսկի «Սիրո գաղտնիքը»

Լուսանկարում`  Էջմիածին, Արարատը Ս. Գայանե եկեղեցու բակից

Հետգրություն

Որպեսզի համոզվեմ` արդյո՞ք արդարացված է այն, ինչն ասվում է, սովորության համաձայն, նախ ինքս եմ փորձում դա անել` երևույթի ներքին էությունն ու հնարավոր բարդություններն ավելի լավ ըմբռնելու համար: Այսօր վեր կացա, գնացի  Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցի, և ինչպես Անտոնի Սուրոժսկին էր պատվիրել ` կես ժամի չափ ինքս ինձ հետ նստեցի լուռ: Ինձ նստեցրի իմ դիմաց, նայեցի աչքերի մեջ, հարցը տվեցի ու համբերատար սպասեցի պատասխանի:

-Իմ ճանապարհին արդյո՞ք ես խոչընդոտ չեմ:

Պատասխանը չուշացավ.

-Այո՛, դու քո ճանապարհին խոչընդոտ ես:

-Ես իմ ստվերը չեմ գցո՞ւմ շրջապատի վրա:

-Այո՛, դու քո ստվերը գցում ես շրջապատի վրա:

-Արդյո՞ք ես չեմ ապրել` իմ ամբողջ կյանքի տարածականության և խորության հիմքում դնելով միայն ինձ, մտածելով այն մասին, ինչն ինձ ուրախացնում է, ինչ ինձ վախեցնում է, ինչն ինձ օգտակար է, ինչն ինձ պետք է…

-Դժվարանում եմ միանշանակ պատասխան տալ. և՛ այո, և՛ ոչ:

-Եվ, եթե դա այդպես է, ես կարո՞ղ եմ ինձ շրջապատող մարդկանց մեջ առանձնացնել այն մի քանի մարդկանց, իսկ հետաքրքրությունների ոլորտում այն մի քանի գործերը, որոնց օգնությամբ ես վարժությունների, գործադրած ջանքերի շնորհիվ կկարողանամ դեմ գնալ իմ սովորություններին` հայացքս և ուշադրությունս կենտրոնացնելով, որ ոչ թե ես, այլ նրանք ու գործերը հայտնվեն իմ կյանքի կենտրոնում:

-Այո՛, դու կարող ես քեզ շրջապատող մարդկանց մեջ առանձնացնել այն մի քանի մարդկանց, իսկ հետաքրքրությունների ոլորտում այն գործերը, որոնց օգնությամբ դու վարժությունների, գործադրած ջանքերի շնորհիվ կկարողանաս դեմ գնալ սովորություններին` հայացքդ և ուշադրությունդ կենտրոնացնելով, որպեսզի նրա՛նք ու գործերը հայտնվեն քո կյանքի կենտրոնում:

Եվ հարցրեցի ինքս ինձ` ես ո՞ւմ կարող եմ բարություն անել: Ո՞ւմ կարող եմ ծառայել իմ կյանքի փորձով` և՛ բարի, և՛ չար իմ կյանքի փորձով…

Հետո լո՜ւռ ու գլխիկոր հեռացա եկեղեցուց, թե՞…ինքս ինձնից:

Ն.Մ.