Եթե միայն իմանայի՜ք` ինչպես է փոխվում ձեր դեմքը, երբ խոսում եք սիրելիներից` երեխայից, տատից, պապից, ծնողներից, սիրած մարդուց…Նույնիսկ, երբ խոսում եք շունիկի կամ փիսիկի մասին:
Ձեր դեմքից վերանում է լարվածությունը, հարթվում են բոլոր կնճիռները, աչքերից սկսում է հոսել փափո՜ւկ լույս, իսկ շրթունքների վրա գծագրվում է մի արտասովոր կիսաժպիտ: Սիրո այդ լույսը վերափոխում է ձեզ, դուք անսովոր գեղեցիկ եք դառնում: Եվ անսովոր բարի: Նրբանում էլ եք: Եվ այդ պայծառ էներգիայի մի փոքր մասը փոխանցվում է ուրիշներին: Այդ պահերին ձեզանով կարելի է հիանալ կամ ձեր պորտրետը նկարել: Հրաշալի և կարճատև պահեր` կյանքի տագնապի և աղմուկի մեջ:
Հարկավոր է հաճախակի հիշել նրանց, ում մենք սիրում ենք…
Ում մենք անկեղծորեն կապված ենք…
Ով մեր սիրտը լցնում է…
Եվ ամեն ինչ կդառնա էլ ավելի գեղեցիկ: Նուրբ ու բարի: Կդառնանք բարյացկամ մեկս մյուսի հանդեպ. սերը մեզ բարյացկամ է դարձնում: Հարկավոր է մարդու հետ խոսել այն ամենից, ինչն ինքը սիրում է:
Որպեսզի նա հիշի…
Որպեսզի լույսով լցվի…
Որպեսզի լույսով լցնի ուրիշներին…
Աղբյուր` Анна Валентиновна Кирьянова
Ռուսերենից թարգմանությունը` Նունե Մովսիսյանի
Կարող եք ծանոթանալ նաև` Աննա Կիրյանովա «Խոսիր, որ քեզ տեսնեմ»
Աննա Կիրյանովա «Ինչը չի սպանում միանգամից` սպանում է դանդաղ»
Հայկական կակաչ (Papaver Armeniacum) 
Уведомление: Հաճախակի հիշեք նրանց, ում սիրում եք — Նանե Այնթաբյան